Οι «κήνσορες» του «Βήματος»

• Σήφης Πολυμίλης

• Πρωθυπουργοί για κλάματα…

• ΤΟ ΒΗΜΑ:  10/11/2011

Μόνο θλίψη, οργή και απόγνωση για την κατάντια μας, προκαλεί το θέαμα που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες με τα απίστευτα παζάρια μιας ανίκανής ηγεσίας που έχει ξεπεράσει πλέον κάθε όριο εξευτελισμού. Εχουμε ζήσει κι άλλες κρίσεις σ αυτή την ταλαίπωρη χώρα, έχουμε δει κι άλλους πολιτικούς να μην είναι σε θέση να διαχειριστούν τα χάλια μας, αλλά αυτό που ζούμε σήμερα ξεπερνά κάθε όριο.

Ενας πρωθυπουργός άβουλος και αδύναμος να αποφασίσει ποιο είναι το συμφέρον της χώρας και του ίδιου, που κατατρύχεται σε μυστικοσυμβούλια με τους κολλητούς του και δεν είναι σε θέση να πείσει ούτε τους βουλευτές του. Να παζαρεύει δίκην μικρομάγαζου με κάποιους από τους επίδοξους δελφίνους και να αλλάζει σαν τα πουκάμισα τους υποψήφιους πρωθυπουργούς. Κλεισμένος στον μικροκόσμο του, αποκομμένος από την κοινωνία ακυρώνει ακόμα και την ίδια τη γενναιότητα της κινησης του, να παραιτηθεί από πρωθυπουργός και προσπαθεί, παρά τα όσα λέει να καταλήξει σε λύσεις που δεν θα του αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία στο κομματικό ιερατείο, με συμπαραστάτη όπως φαίνεται σε αυτό το θλιβερό έργο τον κ. Βενιζέλο. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την εμμονή του σε πρόσωπα που θα επισκιάζονται μονίμως από τη δική του παρουσία ή του κ. Βενιζέλου; 

Ελα ντε! Πού είναι οι «αγανακτισμένοι»;;;

• Σήφης Πολυμίλης

• Πρωθυπουργοί για κλάματα…

• ΤΟ ΒΗΜΑ:  10/11/2011

Μόνο θλίψη, οργή και απόγνωση για την κατάντια μας, προκαλεί το θέαμα που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες με τα απίστευτα παζάρια μιας ανίκανής ηγεσίας που έχει ξεπεράσει πλέον κάθε όριο εξευτελισμού. Εχουμε ζήσει κι άλλες κρίσεις σ αυτή την ταλαίπωρη χώρα, έχουμε δει κι άλλους πολιτικούς να μην είναι σε θέση να διαχειριστούν τα χάλια μας, αλλά αυτό που ζούμε σήμερα ξεπερνά κάθε όριο. Ενας πρωθυπουργός άβουλος και αδύναμος να αποφασίσει ποιο είναι το συμφέρον της χώρας και του ίδιου, που κατατρύχεται σε μυστικοσυμβούλια με τους κολλητούς του και δεν είναι σε θέση να πείσει ούτε τους βουλευτές του. Να παζαρεύει δίκην μικρομάγαζου με κάποιους από τους επίδοξους δελφίνους και να αλλάζει σαν τα πουκάμισα τους υποψήφιους πρωθυπουργούς. Κλεισμένος στον μικροκόσμο του, αποκομμένος από την κοινωνία ακυρώνει ακόμα και την ίδια τη γενναιότητα της κινησης του, να παραιτηθεί από πρωθυπουργός και προσπαθεί, παρά τα όσα λέει να καταλήξει σε λύσεις που δεν θα του αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία στο κομματικό ιερατείο, με συμπαραστάτη όπως φαίνεται σε αυτό το θλιβερό έργο τον κ. Βενιζέλο. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την εμμονή του σε πρόσωπα που θα επισκιάζονται μονίμως από τη δική του παρουσία ή του κ. Βενιζέλου;